dinsdag 2 december 2014

De taal van de traan

De wereld is me soms te druk, te aanwezig. 
Te veel mensen, te veel gesprekken, te veel verkeer, te veel geluiden, te veel geuren en te veel taken.
Ze komen binnen, vallen me aan en ik slik. 

tot...

een traan bengelt over mijn wang.
Ik kan ze niet tegenhouden. 
Ik vecht er tegen, voel ze komen,  houd me sterk.

De traan brengt een boodschap.
Het duurde jaren voor ik de taal van de traan begreep.
Het kostte me nodeloos  veel stil verdriet om ze te begrijpen.

Daar was ze weer. Ik wist meteen wat me te doen stond.

Ik haastte me naar huis, liet de kraan van het bad lopen, koos een lekker geurtje en deed de deur op slot. 
Ik had genoeg aan een uur weken in warm water in de witte badkamer met zacht licht.
De handdoek lag te warmen op de radiator. 
De donzige badmat lonkte naar me.

De traan verdampte samen met het badwater.

Het duurde maar een uur om op te knappen 
en weer tegen de race te kunnen.