Het liep allemaal een beetje mis. En ik had niets door.
Maar een kleine meid keek me aan en zei: "wat ben jij mooi!". Ze keek zoals enkel kleine kinderen dat doen. Ze kijken dwars door je heen en zien je echt. Ze blijven ook kijken zolang ze willen, voelen nog niet de geremdheid die bij ons binnensluipt met de jaren.
Haar opmerking bracht veel bij me teweeg. Wat zag dat kind dat ik niet zie?
Ik zocht er naar. Probeerde te leren mezelf graag te zien.
Ik kwam tot het besef dat ik al jaren anderen veel liever zie dan mezelf.
Op elk moment van de dag schep ik plezier in het welbehagen van anderen, mezelf daarbij op de laatste plaats zettend.
Ik vond het niet eens erg. Ik haalde er veel voldoening uit.
Toen kwam de krak, en het besef dat enkel door het tij te keren,
ik beter kan worden.
Learn to love yourself.
