De wereld is me soms te druk, te aanwezig.
Te veel mensen, te veel gesprekken, te veel verkeer, te veel geluiden, te veel geuren en te veel taken.
Ze komen binnen, vallen me aan en ik slik.
tot...
een traan bengelt over mijn wang.
Ik kan ze niet tegenhouden.
Ik vecht er tegen, voel ze komen, houd me sterk.
De traan brengt een boodschap.
Het duurde jaren voor ik de taal van de traan begreep.
Het kostte me nodeloos veel stil verdriet om ze te begrijpen.
Daar was ze weer. Ik wist meteen wat me te doen stond.
Ik haastte me naar huis, liet de kraan van het bad lopen, koos een lekker geurtje en deed de deur op slot.
Ik had genoeg aan een uur weken in warm water in de witte badkamer met zacht licht.
De handdoek lag te warmen op de radiator.
De donzige badmat lonkte naar me.
De traan verdampte samen met het badwater.
Het duurde maar een uur om op te knappen
en weer tegen de race te kunnen.
Zo herkenbaar... Vaak ga je mee in de molen en doet het soms zo'n deugd even de traan te laten rollen ook al begrijpt niemand waarom...
BeantwoordenVerwijderenDit schreef ik toen Janne* moest starten met school... Veel tranen heb ik toen gelaten, geflitst door de politie en hij vroeg nog 'heb je nog iets te zeggen'... Ik dacht toen, je gaat het toch niet begrijpen...
'De poort gaat open
De stilte maakt plaats voor gejoel en lachende kinderstemmen
De bel gaat
Het wordt een geordende chaos
Iedereen in de rij
Alles wordt terug stil
Een traan komt tevoorschijn
Alles leeg
Ik kijk naar boven
Daar ontmoeten we elkaar
Voor iedereen een dag zoals vele andere dagen
Voor mij een “wat als dag…”
Jammer genoeg heb ik daar geen antwoord op…'
Nele, nu heb ik weer een badje nodig. xxxxxxxxxxx
BeantwoordenVerwijderenDat is niet de bedoeling maar we begrijpen elkaar xxxx
VerwijderenIk kon het zelf geschreven hebben... Zooo herkenbaar! X
BeantwoordenVerwijderenDe ratrace van elke dag… Ik heb er vaak last van. 's Winters meer dan 's zomers. Op weekdagen vaker dan in de weekends. Ik laat het maar gebeuren, die traan, en het duurt meestal een hele dag eer het voorbij is. Àlles stel ik dan in vraag.
BeantwoordenVerwijderenEn ik ga niet graag in bad.
Ik ook niet Eva :-)
Verwijderen'Leven in het hier en het nu'. Niet simpel. Ik oefen elke dag... zo'n drie minuten. En dan hol ik weer. Een gedeeld gevoel, denk ik.
BeantwoordenVerwijderenHeb geen bad...
BeantwoordenVerwijderenMaar de glimlach van mijn dochter maakt elke dag veel goed. Dat is mijn therapie. en dan nog liefst samen schaterlachen tot we allebei tranen hebben van het lachen.
En dan gaan we er weer tegenaan.
We can do it!
Zo mooi verwoord, die gevoelens die regelmatig komen. Ik herken het momenteel héél erg.
BeantwoordenVerwijderenHeel herkenbaar... Ik kan je maar 1 raad geven: geef je er af en toe aan over en kruip als een kleine rups even in je coconnetje om er dan even later weer als een stralende vlinder helemaal tegen te kunnen. Lieve groet, Victorine
BeantwoordenVerwijderenMooi om te lezen dat je een plekje vond om naar je tranen te luisteren, ze hebben je veel te vertellen.
BeantwoordenVerwijderenTja, en soms blijven ze maar komen die tranen.
BeantwoordenVerwijderenIk dacht het ook, maar dat kan je precies niet elke week schrijven, hé. Kijk naar het zonnetje dat schijnt, neem even pauze. xxx
VerwijderenWe lopen, we rennen, we trachten het hoofd boven water te houden ... Tot het even niet meer gaat. We're only human. x
BeantwoordenVerwijderenDeze reactie is verwijderd door de auteur.
BeantwoordenVerwijderen