verslaafd aan het leven

Elke dag sta ik op met zin in het leven. 

Ik open de gordijnen en zie bomen, bloemen en als het meezit een staalblauwe hemel.

Ik koos voor leven op "den buiten" voor het getsjirp van vogels en het geruis van hoge bomen.

Natuur maakt me vrolijk en rustig.

Ik heb dat nodig, want mijn hoofd bruist niet aflatend van ideeën en plannen.

Veel te gulzig, dat ben ik. De dagen zijn te kort, het leven is te kort, om alles te doen wat ik wil doen.

En wat ik doe, wil ik niet jachtig doen, maar met veel smaak.

Ik proef de ervaringen alsof ik mijn laatste uren inga. 

Gulzig neem ik geluiden, sferen, geuren en gevoelens in me op.

Te veel soms. 

Trop.

Maar ik kan het niet laten.

Ik ben verslaafd.

Verslaafd aan het leven.